Hoe gaat het nu met…… Dunn Rock Paradise

De afgelopen periode hebben we weinig van ons laten horen. Dit heeft een aanwijsbare reden: Dunn Rock Paradise. Vanaf 24 oktober hebben we ons reislustige leven ingeruild voor een leven in een keurslijf.

In Perth zijn we naar de ‘jobshop’ gegaan om een baantje te vinden. We kwamen binnen in het kantoor en we werden direct gekoppeld aan een vacature. Het ging ongeveer als volgt: hebben jullie astma? Nee. Hebben jullie problemen met stof? Nee. Hebben jullie problemen met hitte? Nee. Hebben jullie problemen met afgelegen gebieden? Nee. Spreken jullie vloeiend Engels? Euhhh, ja! Dit was voldoende om voorgesteld te worden aan de recruiter van onze toekomstige werkgever CBH Group.

In Fremantle, een voorstad van Perth hebben we de online introductie gevolgd. Australië is gericht op veiligheid, dit betekent dat de training heel erg uitgebreid is en ontzettend lang duurt. Er is bijvoorbeeld een heel hoofdstuk over de veiligheid van je auto. Hoe rijdt je veilig? Welke druk moeten je banden hebben? Doe je elke dag een test met je auto (olie, koelvloeistof etc.)? Uiteindelijk hebben we beide de training succesvol afgerond. We ontvingen een sms dat we zo snel mogelijk moesten afreizen naar Ravensthorpe voor de start van de training.

We hebben Ravensthorpe even ‘gegoogled’ en kwamen al snel tot de conclusie dat hier weinig faciliteiten waren. We hebben dus bij de ALDI zoveel mogelijk boodschappen ingeslagen en daarna hebben we koers richting Ravensthorpe gezet! Eenmaal in het donker aangekomen gingen we op zoek naar onze gratis accommodatie. De dag erna zijn we gestart met de vierdaagse training. In deze training word je opgeleid als Sampler (beoordelen van graan). Ook in deze training was er weer ontzettend veel theorie over alle veiligheidseisen. Maar ook alle ins en outs over graankorrels. Daarna konden we aan de slag om monsters te nemen van graan. Het proces gaat globaal als volgt. Een met graan gevulde truck komt aan op de graanopslag. Vervolgens wordt zijn graan beoordeeld. Nadat de boer akkoord is met de kwaliteit wordt de truck gewogen. Vervolgens rijdt de boer naar de juiste opslagplaats. Nadat het graan is afgegooid gaat de boer opnieuw naar de weegbrug. Het verschil in voor en na afgooien bepaalt het aantal ton.

Bij het beoordelen van het graan komt een heleboel kijken, de rol van de sampler! Het nemen van de juiste monsters vergde nogal wat tijd, maar uiteindelijk zijn we beide geslaagd voor zowel de theorie als de praktijk toets. Daarna was het wachten op de plek waar we werden uitgezonden, na een week wachten konden we afreizen naar Dunn Rock!

Opnieuw pakten we google maps erbij om te kijken waar dat ligt. Al gauw kwamen we erachter dat Dunn Rock nog veel afgelegener is dan Ravensthorpe (wij wisten ook niet dat het kon). Vanaf Ravensthorpe is het 50 kilometer rijden over gravelweg naar Dunn Rock. Dunn Rock is zo afgelegen dat het geen eigen adres heeft. Er is alleen een graanopslag. De dichtstbijzijnde supermarkt was in Ravensthorpe. Buiten de graanopslag was er letterlijk helemaal niks, behalve boerderijen op kilometers afstand en ontzettend veel hectares graan. Hoewel we in eerste instantie dachten dan Ravensthoroe een plek was waar niks te beleven was, kwamen we er al gauw achter dat Ravensthorpe juist de uitvalbasis was met alle voorzieningen.

We zijn op 4 november begonnen met werken. We maakten kennis met Jarryd onze baas en een Australisch koppel uit Queensland. Een bijzonder eigenaardig koppel dat al 8 jaar reist met een caravan door Australië. De westkust hebben wij in zo’n 4 weken gedaan, zij hebben hier ruim 2 jaar over gedaan! Ze zijn beide in de 50 en al gepensioneerd. Af en toe verdienen ze een paar dollars bij met baantjes zoals deze. Gelukkig was er ook een ander Nederlands koppel, Luuk en Robin. Ze komen beide uit Den Haag en ze waren goed gezelschap.

Ondanks dat Thomas is opgeleid als een sampler werd hij benoemd tot een Receival Point Officer (RPO). Martine werkte als Sampler. Begin november was de oogst nog niet losgebarsten, dus de eerste anderhalve week was behoorlijk rustig. Thomas was verantwoordelijk voor het schoonhouden van de site en voor wat kleine andere klusjes. Martine kon zich vermaken met het oefenen van samplen. Na de anderhalve week rust barstte de oogst echt los!

We proberen een gedetailleerder beeld te schetsen hoe het proces in zijn werk ging. De boer of trucker komt met zijn graan in een truck op de opslag. Hij rijdt vervolgens naar de ‘sample hut’. Met een speer wordt er uit verschillende hoeken van zijn truck graan gezogen om te worden beoordeeld. Uit elke trailer wordt graan gehaald en dit wordt samengevoegd in één ‘composite’ bucket/emmer. Vervolgens wordt het graan door een machine (infratec) gehaald. Deze machine bepaalt het vocht-, eiwit-, oliegehalte. Ook de temperatuur en kleur worden beoordeeld. Afhankelijk van de waarden van de machine volgt er een ‘grade’ (kwaliteitsgraad). Daarna moet een sampler afhankelijk van de graansoort verschillende stappen ondernemen. Allereerst wordt het gewicht van een hectoliter graan gewogen. Daarna wordt er gekeken naar afwijkingen van de graankorrels. Ook alles wat niet graan is wordt apart neergelegd. Daarna wordt het graan geschud/gezeefd. Alles wat eruit valt wordt opnieuw gewogen en bekeken of afwijkingen. Vervolgens worden alle bevindingen ingevoerd in een computer. Afhankelijk van de bevindingen van de sampler en de waarden van de machine volgt er een definitieve graad. De boer rijdt vervolgens naar de weegbrug om zijn gewicht te laten meten. Nadat hij gewogen is wordt hij naar een los plek gestuurd. Hier staat een RPO te wachten om de boer te helpen met lossen. De RPO zorgt ervoor dat de graanbult juist wordt opgevuld en bedient alle machines. Nadat de truck leeg is vertrekt de boer opnieuw richting de weegbrug. Hier wordt de truck opnieuw gewogen. Daarna verlaat de boer de opslag voor een nieuwe lading.

In totaal hebben we 7 weken doorgebracht in Dunn Rock. We werkten 6 dagen per week en 12 uren per dag. Onze vrije dag was altijd op dinsdag. Vaak reden we dan naar Ravensthorpe voor wat boodschappen. Voor de rest was het bijkomen van de werkweek door te chillen en wat films te kijken. We hebben wel één enerverende vrije dag meegemaakt. We werden gebeld met de vraag of onze collega al uit de 'sample hut' was? Wij zaten op dat moment in de auto, dus we hadden geen idee. "Why?" Er bleek een gevaarlijke slang in de 'sample hut' te zijn gekropen en die was niet van plan om te vertrekken. Uiteindelijk hebben ze de slang gevangen en afgemaakt. Als iemand gebeten zou worden, dan zijn er 6 uren om een ziekenhuis te vinden. Anders is ben je kassiewijlen!

Doordat we zoveel uren hebben gewerkt hebben we een mooi zakcentje verdiend. We hebben beide een ander gevoel bij de oogst. Voor Martine was het een prachtige tijd. Ze heeft ontzettend genoten en op een dag zei ze zelfs dat ze dit werk wel gratis wilde doen. Dit had ook te maken met haar omstandigheden ten op zichte van die van Thomas. Martine werkte vrijwel altijd binnen met airco en had leuk contact met de boeren en truckers. Voor Thomas waren de omstandigheden wel wat anders. Hij werkte altijd buiten, altijd in het stof en ook bij 40 plus kregen we geen tropenrooster. Toch kijkt hij ook positief terug op de oogst.

In de laatste werkweek kwamen er nauwelijks meer trucks. We moesten de opslag zo schoon mogelijk achter laten om vervolgens gedag te zeggen tegen Dunn Rock. We vertrokken op zaterdag naar Ravensthorpe (dag voor kerst). Thomas had tijdens zijn werk problemen gekregen met zijn oor nadat er een knal ontstond toen hij twee luchtslangen uit elkaar trok. In Ravensthorpe was een medical center, om zeker te zijn dat alles goed is zijn we daar naartoe gegaan. Het duurde drie uren voordat Thomas aan de beurt was. Vervolgens werd zijn oor bekeken door een verpleegster. Ze vertrouwde het niet en belde met de dokter in Albany (300KM verderop). In het medisch centrum was geen dokter aanwezig. In overleg met de dokter werd aangegeven dat we zo snel mogelijk naar Albany moesten vertrekken. Inmiddels was het na 3 uren wachten al bijna half 5. Als we zouden vertrekken betekende dat automatisch dat we een groot gedeelte in het donker moesten rijden. Dit voorkomen we liever omdat we geen kangoeroes willen raken met onze auto. Omdat het zo urgent was zijn we toch maar vertrokken!

Tien kilometer buiten Ravensthorpe sloeg helaas het noodlot toe. De auto begon allemaal rare geluiden te maken en omdat de auto niet meer wilde rijden, zette Thomas de auto aan de kant. Hij opende de motorkap en daar kwam een hele vieze geur onder vandaan. Ook maakte de radiator overuren. Na de auto even te hebben laten afkoelen wilden we de auto terugrijden naar Ravensthorpe. Dit ging totaal niet op omdat de auto niet meer vooruit of achter wilde gaan. We hebben toen de Australische ANWB gebeld. Na 2 uren kwamen zij uiteindelijk (we hadden die dag nog niet lang genoeg gewacht). Er werd al snel geconstateerd dat de koppeling vervangen moest worden. De auto is teruggesleept naar Ravensthorpe. Daar onstond het volgende probleem. De monteur zei dat hij in de derde week van januari wel plek had, de kosten lagen tussen de 2000 en 3000 dollar. Met een waarde van 6000 dollar zaten we daar natuurlijk niet op te wachten. Daarnaast zouden we nog een kleine maand vastzitten in Ravensthorpe. Het grootste probleem was dat Thomas zo snel mogelijk naar het ziekenhuis moest om zijn oor te laten checken. We hebben onze baas bij CHB gebeld en we mochten gratis overnachten in Ravensthorpe op de graanopslag. De volgende dag hebben we andere monteurs gebeld en er was gelukkig iemand bereid om te auto op te halen. Nog steeds moest Thomas naar het ziekenhuis en we zagen geen andere mogelijkheid meer dan te liften. Na twee uren stopte er eindelijk iemand die ons 120KM verderop kon afzetten richting Albany. Dat plaatsje was nog kleiner dan Ravensthorpe, maar daar hadden we weinig gelukt. En immers, we hadden dan nog maar 180KM te gaan. Eenmaal in Jerramunup aangekomen hebben we nog een uur gewacht voordat er een auto stopte. In de auto zat een Aziatische man die al een tijd in New Zeeland woonde en een man uit Hongkong. De man uit New Zeeland had geen geldig rijbewijs, maar hij bestuurde wel de auto. De man uit Hongkong had al 8 jaar zijn rijbewijs, maar hij had de afgelopen 6 jaar niet gereden omdat in Hongkong een auto niet te betalen is. Weten jullie zeker dat jullie meewillen? We hadden weinig keus en zijn maar ingestapt. Ondanks dat hij 6 jaar niet had gereden bracht hij ons veilig en comfortabel naar het ziekenhuis in Albany. Bij de spoedeisende hulp is Thomas onderzocht. Het trommelvlies en membraam is allemaal in orde, er zit echter wel bloed achter het trommelvies. Dit zou vanzelf moeten verdwijnen en daarmee zou het volledige gehoor terug moeten komen. Dit was een hele opluchting. We hebben kerst gevierd in Albany.

Na 3 dagen zijn we met een bevriende boerendochter teruggereden naar Ravensthorpe. De monteur had nog geen tijd gehad om de auto te repareren en het kon ook nog wel even duren omdat hij een aantal onderdelen moest bestellen. We wisten dat ze bij de ‘tarpploeg’ nog mensen zochten en we dachten dan ook dat we in de wachttijd net zo goed konden werken i.p.v. wachten. Met tarpen wordt bedoeld dat een graanbult hermetisch wordt afgesloten zodat de graanbult gegast kan worden. Alle beesten, insecten worden daardoor doodgemaakt. Daarnaast beschermt de tarp tegen, regen, zonlicht etc. De tarpers werken ’s nachts en zo dus wij. We werden in een crew van ongeveer 10-14 personen afhankelijk van de nacht. Ons werk bestond uit tarp aantrekken, boormachine gebruiken, hameren etc. Kortom: mannen werk. De crew bestond voornamelijk uit mannen uit Estland. Voor een vrouw is het fysiek ontzettend zwaar en is het lastig om het mannelijke geweld bij te benen. Uiteindelijk hebben we het 3 dagen volgehouden. Op oudjaarsdag was onze auto klaar en zijn we direct vertrokken voor een rit van 6 uren naar Perth. Het nieuwe jaar hebben we ingeluid met onze Nederlandse collega’s in het centrum van Perth. Nu is de tijd aangebroken om onze auto te verkopen en onze reis elders te vervolgen!

Bedankt voor het lezen, tot zover!